Twirre is een 10 jarige Labrador, die nu gelukkig weer redelijk gezond en blij is! Ze is bij ons gekomen op drieënhalf jarige leeftijd en groeide op met een poes, Doerak, en nog een oudere Labrador Emma, waar ze veel van heeft geleerd. Maar op 8 ½ jarige leeftijd begon Twirre maag-darmklachten te krijgen. Ze kreeg allerlei onderzoeken en medicatie, zoals antibiotica en prednison. Ook werd ze op hypoallergene brokken gezet. De klachten die Twirre had, waren van dien aard, dat ze ’s nachts altijd wakker werd en zo’n anderhalf uur spookte, van de ene naar de andere plek in de kamer liep, zo nu en dan blafte. Ook was ze zeer onrustig. Twirre heeft toen negen maanden lang medicijnen gehad en toen zijn we gestopt met alle medicatie. We hebben besloten een andere manier te gaan proberen. Na veel info van internet hebben we Twirre op rauwe vleesvoeding gezet . Daarnaast hebben we een voedingsdeskundige ingeschakeld die ons veel geholpen heeft. Twirre is een denkhond en een snuffelhond. Ze staat vaak stil bij het uitlaten, met de kop recht vooruit en kijkt aandachtig vooruit, en wanneer het kwartje dan gevallen is gaan we weer verder.

“Mijn vrouwtje is soms niet zo consequent en dan bepaal ik waar we langs lopen, dan denkt ze weer ergens aan. Dat is wel fijn, dan kan ik dáár lopen, waar de meeste honden hebben gelopen en dat vind ik heerlijk snuffelen joh, en zo nu en dan pak ik dan iets uit de berm, iets wat ik lekker vindt. Vreemd is het dan wel.. soms mag ik niks pakken, dan is ze goed bij de les, en dan hoor ik steeds “nee”. Ik houdt dan eerst mijn poot stijf, máár tenslotte moet ik het verliezen. Verder is ze wel lief hoor, ik krijg thuis ook lekker eten, maar nooit genoeg, want ze vindt dat ik af moet vallen.”, aldus Twirre.

De situatie bij Twirre is nu veel beter, en het fijne is dat ze ’s nachts doorslaapt, want dat houd je als baas niet vol, als je hond iedere nacht rond spookt en je niet weet wat ze precies heeft. Ze blijft wel een gevoelige maag houden, maar dat is nu te hanteren met rundvlees en hart/pens . Toen we begonnen met de brokken, is het mondjesmaat toevoegen, we wisten nog niet waar we zouden uitkomen. Nu is er een basis waar we op terug kunnen vallen en waarbij het goed gaat!