Even de krant lezen of een bloemlezing over de anaalklieren van Jack

Het is zaterdagochtend en je leest lekker de krant om te kijken wat er gebeurd is in de wereld. Dit is echt jouw momentje! Je hond ligt nog lekker in zijn mand en begint langzaamaan wakker te worden. Het begint tijd te worden dat jullie er op uit gaan voor de wekelijkse lange wandeling in het hondenbos. De honden mogen hier heerlijk vrij rondlopen.

Je pakt de sleutels van je auto en de lijn van je hond. Hij heeft het allang in de gaten… “yes… we gaan weer!!” Eénmaal in de auto wordt je hond helemaal enthousiast. Hij is een echte spring-in-‘t-veld.

Als je aankomt bij het bos ziet je hond al een hoop bekenden en hij kan niet wachten tot je de deur open doet. “Nou… vooruit” denk je “ga maar!” De deur gaat open en hij springt naar buiten. Zijn vriendjes en vriendinnetjes lopen al lekker door elkaar en hij duikt er midden in. Het is een drukte van jewelste en het loopt allemaal door elkaar. Grote honden zijn aan het ravotten met de allerkleinste chihuahuas en jouw Russel Jack vraagt vriendelijk aandacht aan de grote Duitse Dog Helmut en het gaat allemaal goed zonder dat er iemand wordt “afgebekt”. Als het goed is heb je gezien, op het moment dat Jack midden in de groep terecht kwam, dat er regelmatig aan elkaars achterste gesnuffeld werd. Op deze manier kunnen honden elkaar identificeren en “lezen ze even de krant”. Ze snuffelen aan elkaar om te zien of er nog wat nieuws is of om te kijken of alles nog bij hetzelfde is gebleven.

Op het moment dat de rust weer is gekeerd gaan alle honden samen met hun baasjes weer ieder hun eigen weg voor die lekkere lange wandeling. Ondertussen loopt Jack lekker door het bos te struinen. Af en toe blijft hij even stil staan bij een niet opgeraapte hondendrol om te ruiken. “Nog even de krant lezen” zal ie wel denken. Dat die drol niet is opgeruimd is niet zo gek want hij ziet er niet al te florissant uit; als je deze op zou pakken met een poepzakje dan ben je een half uur bezig zo zacht is ie of hij valt van ellende uit elkaar. Jack verliest al heel snel de aandacht voor de drol want er zit nauwelijks een geur aan (jij denkt daar echter heel anders over!) en loopt gauw weer verder.

Bij de afwezigheid van de geur daar zit hem nou net de kneep. Door de zachte structuur van de drol zijn de anaalklieren van de hond in kwestie niet goed op een natuurlijke manier uitgedrukt. De afvalstoffen in de anaalklieren, waar de hond zijn identiteit aan ontleent, zijn niet mee naar buiten gekomen. Of erger nog; de anaalklieren zijn helemaal niet meer aanwezig omdat de hond in kwestie regelmatig last had van ontstoken anaalklieren en de eigenaar deze niet meer uit kon of wilde drukken.

“Arme hond” zeg je bij jezelf. “Dat zal jou niet overkomen of niet dan Jack!? Jij krijgt tenminste regelmatig je verse vlees met voldoende vuile pens om je darmflora op peil te houden en verder ook nog de geperste brokken van Farm Food”. Terwijl je dat zegt zie je Jack even hurken. Je zucht eventjes, haalt je Farm Food Doodie Pouch tevoorschijn en denkt bij jezelf “OK… niet altijd het leukste klusje maar het hoort er nu eenmaal bij.” Zonder problemen pak je een nette, vaste, niet te harde en niet te zachte drol op en deponeert deze bij je auto in de prullenbak.