Het verhaal van een surveillancehond bij de politie

Het is één uur ’s nachts en onze dienst is om tien uur ‘s avonds begonnen. Het is zaterdag dus we zijn extra aanwezig in de horeca van Bussum. Ik ben bij mijn collega opgestapt met een dubbel gevoel. Afgelopen week moest ik mijn maatje Sherlock om medische redenen laten inslapen, dus ben ik “hond loos”. Blij dat ik bij mijn collega hondengeleider op kan stappen zodat ik wel de spannende meldingen kan rijden, beetje weemoedig omdat ik mijn maatje jarenlang trouwe dienst heb moeten laten gaan.

Maar ik krijg weinig tijd om daar over na te denken. Om één uur sluiten de kroegen en portiers doen hun best om veelal dronken jongelui naar buiten te krijgen en de straat uit, zodat mensen die daar wonen kunnen gaan slapen.

Nog geen vijf minuten later roept de meldkamer ons op om met spoed naar de “Generaal” te gaan. Een straat waar het regelmatig onrustig is met het uitgaan van de cafés daar. De portier heeft problemen gehad met bezoekers en is gestoken met een schroevendraaier. We krijgen gelijk het signalement van een dader en twee anderen die daarbij horen.

Op volle snelheid met zwaailicht en sirene rijden we er heen. Max die achterin zit begint te piepen, hij weet dat snelheid met het bijbehorende geluid actie voor hem betekend. We zien al snel collega’s die ook die kant op ‘blazen’.

Ter plaatse zien we veel mensen op straat die schreeuwen en wijzen op drie mannen die elk een kant op rennen. We zien meerdere collega’s gelijk uit de auto springen en al snel hebben ze er twee te pakken. Wij zetten de achtervolging achter de derde verdachte aan. We zien hem een tuin inrennen van buurtbewoners. Het is donker dus we hebben de verdachte niet meer in het zicht. Max mag zijn werk gaan doen, een grote forse Hollandse Herder van zo’n 40 kg.

Met Max uit de auto roept mijn collega de verdachte aan: “kom tevoorschijn of de hond wordt ingezet”. We wachten enige tijd maar krijgen geen enkel reactie. Max wordt aan een lange lijn tot zoeken aangezet en we volgen hem in zijn zoektocht door de donkere tuin. Plots neemt hij een enthousiaste duik de dichte bosjes in, we horen een schreeuw en gekerm en zijn Max achterwaarts de struiken weer uitkomen. In zijn bek de bil van de verdachte… die kan voorlopig niet zitten terwijl hij moet zitten!

Annemarie ging voor HondenTV op bezoek bij deze surveillance hond.