Mijn persoonlijke ervaringen met kleine en grote honden; een eerbetoon aan Bonnie en Sienna.

Allereerst wil ik zeggen dat ik zowel een fan ben van kleine én grote honden. Voor mij zijn namelijk alle honden gelijk.  Elke hond heeft zo zijn bijzonderheden (en kruisingen tussen grote en kleine honden helemaal, maar daarvoor kun je misschien nog even de video van mijn voedingsspreekuur terugkijken). Je zou willen dat ze het eeuwige leven hadden, maar dat is jammer genoeg niet mogelijk. Het is zelfs zo dat grote honden korter leven dan kleine. Iets met metabolisme en aantal lichaamscellen en zo. Maar nogmaals; check daarvoor nog maar een keer mijn video.

Maar goed, even terug naar mijn verhaal. Mijn ouders, broer en ik hebben altijd grote en kleine honden gehad en er zijn er twee waar ik door middel van deze blog graag eer aan wil bewijzen.

Eén van onze kleine honden was Bonnie, een Welsh Corgi Pembroke. Voor de mensen die dit ras niet kennen; het is een hond met korte pootjes, lang lijf en een spitse snuit. Vroeger was dit ras staartloos. Bonnie dacht echter dat ze een erg grote hond was in een klein lichaam. Bonnie had temperament en was voor niemand bang. Dat hebben we gemerkt in de 14 jaar dat ze bij ons mocht zijn. Hoe vaak wij wel niet naar de dierenarts moesten omdat ze weer een grote bek gaf aan een andere, 10  keer zo grote hond die haar niet zo aardig vond. Maar goed. Elke keer krabbelde ze weer op en was ze de vrolijkheid en goedheid zelve. Afgezien van de bezoekjes aan de dierenarts omdat ze zichzelf weer in de nesten had gewerkt had ze werkelijk nooit iets anders. Ze was nooit ziek en had altijd een goede conditie. Maarja… naar mate ze echt bejaard begon te worden begon ze last te krijgen van haar hart en de doorbloeding. Dan komt het punt dat je één van de moeilijkste beslissingen moet nemen als hondenliefhebber…

Na Bonnie kwam, naast een aantal andere honden, op een gegeven moment onze Leonberger Sienna (uit te spreken als Sjenna) in ons leven. Wat een lief, schattig, fluffig (is dat eigenlijk wel een woord?) pupje was dat. Een Leonberger is een grote ‘berghond’ uit Duitsland met een donker masker en een bruine vacht in diverse schakeringen. Ik denk nog regelmatig terug aan de mooie momenten met haar. We hebben haar geleerd om lekker rustig te kauwen op een kauwkluif, samen met ons. Ik ging dan lekker voor haar op de grond liggen, nam een kluif in mijn hand en zij lag uitgestrekt voor mij lekker te knagen op haar Rawhide kluif. We konden dan ook altijd zonder problemen alles waar ze op aan het kauwen was van haar pakken als het nodig was. “We delen tenslotte alles!” zal haar gedachte misschien zijn geweest. Toen ze volwassen werd vond ze het echter nog steeds heel fijn om bij je te liggen. Gewoon om dicht bij je te zijn. In de woonkamer van mijn vader en moeder hebben we geen tafel in het midden staan. Dat is gewoon lastig als je honden hebt, zeker die met een staart, die wapperen zo alles van tafel. Daar hadden we met Bonnie geen last van, die kon toch niet bij de tafel en had geen staart. Maar goed… ik dwaal af… Sienna vond het heerlijk om bij je te liggen op de grond. Ik ging dan op mijn zij op het kleed in de woonkamer liggen. Zodra Sienna zag dat ik ging liggen had ze meteen zoiets van “ik kom lekker bij je  liggen!” Ze wist echt precies hoe ze zich moest positioneren om op de lekkerste manier bij mij te liggen. Ze stak dan haar lange snuit onder mijn kin, leunde een beetje haar lijf opzij en vlijde zich met haar rug tegen mijn borst en buik aan. Zo kon zo wel een uren blijven liggen. Door haar snuit onder mijn kin te drukken wist ze precies hoe ze terecht zou komen zodat ze het lekkerste lag. Fijne momenten om aan terug te denken. Maar ook voor Sienna kwam helaas het einde echt veel te snel. Sienna is uiteindelijk 8 jaar oud geworden. Voor een groot ras een mooie leeftijd. We hebben haar uiteindelijk moeten laten gaan omdat ze binnen heel korte tijd een enorm kankergezwel op haar heup kreeg…

Het is nu eenmaal zo dat grote honden jammer genoeg korter leven dan kleine, maar dat maakt eigenlijk niet uit. Elke minuut die je met ze doorbrengt is zo waardevol. Of het er nu 7.363.440 (de 14 jarige Bonnie) of 4.207.680 (de 8 jarige Sienna) zijn!

Auteur: Maarten de Weerd – voedingsexpert Farm Food hondenvoeding