Tja… ik kan me voorstellen dat u hiervan schrikt. Ik schrok er ook heel erg van toen ik het hoorde van zijn baasje Ruud. Mensen met een zwakke maag wil ik even waarschuwen. Verder lezen is op eigen risico.

Weet u nog dat Jack de Russel een paar weken geleden met Ruud lekker aan het wandelen was in het honden bos? Ik denk dat hij tijdens het wandelen iets van de grond heeft gegeten wat hij niet zo goed kon verdragen. Ruud zag Jack op een gegeven moment wel snuffelen in de bosjes maar of en wat hij te pakken had gekregen weet hij niet. Later die dag toen Jack Ruud een vriendelijke lik in z’n gezicht gaf rook hij wel een beetje vreemd. Op zich is een lik in het gezicht helemaal niet erg, maar als een hond iets vies heeft gegeten is dat een beetje een ander verhaal. Maar daarover in een andere blog wat meer.

Terug naar de gezondheid van Jack… Later die dag begon Jack bij de keukendeur te piepen en te dralen. Hij moest gewoon naar buiten! Toen Ruud de deur open deed scheurde de Russel met z’n korte pootjes in één streep naar de dichtstbijzijnde graspol en begon te vreten als een koe! Ruud had zoiets nog nooit gezien! “Zeg Jack! Je achternaam is toch “de Russel” en niet “het Rund”!?” Jack graasde maar door en trok zich niets aan van Ruud. Na een paar minuten was het gedaan met grazen en Jack begon een beetje rustiger te worden. Ik zeg een ‘beetje’ want op een gegeven moment moest Jack serieus overgeven. Het gras wat hij gegeten had kwam weer naar buiten, samen met een flinke lading prut die een uur in de wind stonk (sorry, ik kan het niet mooier maken beste lezer. Ik had u van tevoren gewaarschuwd). “Jack… jongen…. wat heb jij nou te pakken gehad!?” zei Ruud. Hij denkt nog even terug aan de lik die hij heeft gekregen toen ze terug kwamen uit het bos. Hij rilt even, trekt een vies gezicht en loopt naar de keuken om een doekje te pakken. Hij doet wat elke hondenliefhebber doet; hij neemt zijn verantwoording en ruimt de troep op. Ondertussen komt Jack nieuwsgierig bij hem staan om te kijken wat hij aan het doen is. Jack lijkt weer helemaal opgeknapt te zijn. Na een paar minuten loopt hij naar zijn waterbak toe om een paar slokken water te drinken. Een half uurtje later staat hij alweer bij zijn voerbak en kijkt omhoog naar Ruud. Ruud kent deze blik. “Jij wilt je Pens&Hart Compleet of niet dan!?”

Ruud is weer wat gerustgesteld en weet inmiddels wat er aan de hand was met zijn hond. Hij heeft even met mij gebeld en ik heb hem wat uitleg gegeven. Het blijkt dat Jack nog niet zo heel lang zijn vers vlees met vuile pens krijgt en zijn maag –en darmflora dus nog niet helemaal in staat is om alles te verdragen. Als de maag –en darmflora van een hond in balans zijn, dan zijn onze honden in veel gevallen in staat om probleemloos ‘rare’ of vieze dingen te eten. Misschien niet zo’n fijne gedachte maar zo zitten honden nu eenmaal in elkaar. Dat zit in hun natuur. Als een hond toch iets verkeerds heeft gegeten en het valt niet goed, dan gaan ze op zoek naar gras met brede en ruwe bladeren. Dit ruwe gras schuurt de maag en stimuleert tot overgeven. Het is dus een natuurlijk braakmiddel. Het is helemaal niet erg als dit af en toe gebeurt. Dat hoort er nu eenmaal bij. Maar blijft een hond dit continue doen neem dan even contact met ons op. Dan kunnen we samen op zoek gaan naar een oplossing.